Je weet wel zo’n droom. Zo’n droom die je (samen) al jaren hebt. In ons geval al voordat Nova geboren was. Dat we een tijd naar het buitenland wilden, dat was duidelijk. In welke vorm, geen idee. Eerst dachten we er aan om voor Haik’s werk bij de Luchtmacht 3 jaar naar Amerika te gaan. Daarna dachten we er aan om een paar maanden met een camper door Europa te reizen voordat Nova naar school zou gaan. December 2015 en januari 2016 hebben wij een super mooie reis gemaakt door Zuid-Afrika, Swaziland en Lesotho. Samen iets meer dan 6000 km door Afrika gereden; met Nova kersvers in mijn buik. Afrika heeft ons hart gestolen en vaak hadden we heimwee. Daardoor hebben we er zelfs aan gedacht om met een 4x4 camper door Zuid-Afrika, Namibië en Botswana te touren (ik heb zelfs de aantekeningen met routes en campsites nog liggen).
Allemaal verschillende plannen die ter tafel kwamen. En toen werd het maart 2020. Ik had koud m’n laatste carnavalswijntje op toen de lockdown werd afgekondigd. Ik hoef niemand uit te leggen waarom al die wilde plannen in de ijskast gingen… En tot die tijd leefden wij voornamelijk de agenda van de Luchtmacht. Nu ineens hadden we super veel tijd samen als gezin. Die lockdown en die tijd samen heeft onze ogen geopend. Hoe fijn het is om als gezin zoveel tijd samen te hebben.
Ineens niets meer te “moeten” maar over je eigen agenda te beslissen.
Zo waren er verschillende redenen voor Haik om wat anders te gaan doen. Locatie onafhankelijk werken, dat biedt zowel perspectief voor meer tijd met het gezin als perspectief op werken waar dan ook ter wereld… En zo start hij de opleiding tot Full stack developer. Fast forward december 2021: Haik wordt gebeld door een bedrijf of hij in gesprek wil over een vacature die past bij zijn studie. Een gesprek kan nooit kwaad dus waarom niet? De directie van het bedrijf is meteen enthousiast en gooit in het gesprek meteen op tafel “nou, ik denk dat we er wel uit zijn en dat we het zien zitten met jou”. Haha… oké nou daar gaan we ff over nadenken. Tot het bedrijf weer belt met het verzoek een dagje mee te draaien. Als je niet uit kijkt ben je al aangenomen voordat je het goed en wel beseft ;-) Tot de zus van Haik iets geniaals zegt aan de telefoon “Hey maar is dit wat je wilt? Als je nu weer investeert in een nieuwe baan kan die droom weer in de ijskast”. Au. Ja. Inderdaad.
Ik had ondertussen onze droom al meerdere keren met mijn directe collega besproken. Wat als ik kan blijven werken tijdens het reizen… We hebben in de lockdowns gezien dat online werken prima gaat. Zij was bereid mee te werken. One down, two more to go (teamleider en hoofd van de afdeling). Geloof het of niet maar m’n teamleider zei: “Kirsten, als ik geen co-ouderschap had dan had ik dit zo graag willen doen met mijn dochters. GA ERVOOR!” en het hoofd van de afdeling zei: “Kirsten, wat een geweldig plan! Ik was even bang dat je om onbetaald verlof ging vragen. Dit is een prachtig voorbeeld van het nieuwe werken! Jullie Nova gaat hier zoveel van leren. Geweldig dat jullie haar dit mee willen geven. Doen!”. WOW.
Echt?...YES!
Januari 2022. Kerstvakantie op de Veluwe. “Schat, we moeten serieus nadenken wat we willen”. Ineens stonden we op een soort van T splitsing waarbij je twee keuzes hebt.. Gaan voor die nieuwe baan en “zekerheid” of die droom waarmaken? Zekerheid… tsja, als je één ding zeker weet is dat tijd een schaars goed is. Dat tijd op raakt. Wat je met die tijd doet kun je zelf invullen. Als je tenminste bewust kiest wat je met de tijd doet die je gegeven is. Heb je ook wel eens dat gevoel, wat vliegt de tijd? Weer een week voorbij. Wat groeien de kinderen (te) snel! The time is now. We leven nu. Laten we doen wat er toe doet: samen herinneringen maken! Op kantoor zitten, Netflixen en iedere zondag naar dezelfde Albert Heijn om de hoek kan altijd nog! En zo geschiedde…Na thuiskomst van de Veluwe heeft Haik het bedrijf gebeld met iets in de strekking van “Sorry, ik doe het niet. Ik ga op reis met mijn gezin”.
“We all have two lives, the second one starts when we realize we only have one”
