Nova Amare
Meisje... Lieve lieve Nova, voluit Nova Amare, Latijn voor Nieuwe Geliefde. We hadden je geen betere naam kunnen geven. Ons geluksbommetje. Sfeerverhoger. Zorgzame, gezellig toet. Gewoon de allerliefste. Vandaag word je alweer 6. Zes! Waar blijft de tijd?! De tijd staat je goed, daar niet van. Maar toch waar is m'n baby gebleven?
Ik ben een beetje (klein beetje maar joh) bevooroordeeld natuurlijk maar ik bedoel kijk ff naar dat snoetje op die foto! Dat is toch niet normaal?! Dat je het geluk hebt dat dat lieve snuitje je dochter is. Ook al rolt ze tegenwoordig met haar ogen omdat ik voor de zoveelste keer in korte tijd zeg hoe knap ze is (ja hallo kan ik t helpen?!).
Wat vliegt de tijd en wat ben ik dankbaar dat we de stap hebben gezet om fulltime herinneringen te gaan maken samen (ipv later te denken "hadden we maar wat meer van en met elkaar genoten"...) Echte tijd en echte aandacht. Volgens mij kun je een kind geen groter cadeau geven dan dat.
Afgelopen week toen we bij het Dierenbos aankwamen had je een knuffeltje gezien dat je wilde hebben. Omdat ik altijd zwicht met alles wat je wil hebben en ik dacht eens een ruggengraat te tonen zei ik dat je in je nieuwe portemonneetje geld kon sparen voor dat knuffeltje. Een knuffeltje van €12. En maar een week op Dierenbos. Dat schiet natuurlijk niet op, een weekje sparen. De dag voor ons vertrek bij het Dierenbos was de dag dat jij je geld zou gaan tellen had je al bedacht. Die ochtend stopte ik nog snel een tientje in je portemonnee. Ohhhhh jouw gezichtje toen je zag dat je meer dan €12 gespaard had was goud waard. Helemaal trots dat je echt voor dat knuffeltje gespaard had, heerlijk! Vol trots met je portemonneetje aan de kassa. Dat ik er die ochtend dat tientje in stopte en daarmee weer mijn ruggengraat verloor, daar hebben we het maar niet over.
Ook deze week, liepen we hand in hand, samen op pad en vroeg je mij of de kindjes uit jouw klas al op school waren. Mijn antwoord was bevestigend. School zou rond die tijd beginnen en de kindjes werden zo ongeveer gebracht. "En ik hoef lekker niet naar school hè mama, wij zijn lekker samen op pad. Kunnen we alsjeblieft langer dan een jaar gaan reizen?". Op zo'n moment voel ik nog extra hoe fijn het is dat we het hebben aangedurfd de stap uit het "gewone" leven te zetten. Niet meer gehaast op de fiets naar school. Nova niet meer 5 dagen in de week inleveren op school. Niet meer te weinig tijd om te doen wat we samen willen doen. Niet meer "mama zullen we spijbelen om naar de Efteling te gaan" Sorry juffen 😉Jeanine en Joelle ik weet dat jullie dit lezen haha. Niet meer zo'n overvolle agenda met zwemles, kinderfeestjes en kring verjaardagen, hoe gezellig ook. In plaats daarvan hebben wij de afgelopen weken gevuld met zwemmen, spelletjes spelen, kletsen, jeux de boules, boekjes lezen, wandelen, tekenen, fietsen, stenen schilderen, vogels kijken, kampvuur bouwen en marshmallows maken. En we zijn pas net begonnen. Nog zoveel tijd, avonturen en fijns in het vooruitzicht!
Ja. Deze tijd samen. Échte tijd samen. Dat is zo'n groot cadeau.
