En zo reden we van een heel mooi plekje tussen de wijnvelden naar, zoals beloofd aan Nova, een plekje bij Toulouse waar zij helemaal los kon op alle glijbanen, zwommen we want het was héét en speelden we in de supertoffe speeltuin.
We besloten hier maar één nachtje te blijven omdat we een heel mooi plekje in de Pyreneeën op het oog hadden waar we graag wat langer wilden verblijven. Dus de ochtend er op reden we door... Na wat billenknijpweggetjes kwamen we dan ook wel op een heel mooie plek. Een buitenzwembad met uitzicht waar je U tegen zegt! Én een binnenzwembad met 2 bubbelbaden dat je kon reserveren... dat deden we dan ook meerdere keren. Heerlijk!! Uiteraard deden we ook gewoon school. Het is genieten om die ontwikkeling zo bewust mee te maken. Ik zit dan trots naar ze te kijken. Hoe relaxt en goed voorbereid Haik het aanpakt en hoe Nova het doet. Op een gegeven moment ging ze even zelfstandig wat opdrachtjes maken. Ik was in de camper bezig en Haik even de fiets van de camper aan het halen. Hoor ik haar hard op tellen... zo schattig om haar zo zelfstandig bezig te zien met school. Trots!
Nova vindt het hier zo mooi. Op een moment dat ik haar naar bed bracht vroeg ze: "Mama, zijn er hier ook huizen die je kunt kopen?" Mijn antwoord is bevestigend, ja er zijn hier net als in Nederland huizen die je kunt kopen. "Oh maar mama, kunnen wij dan hier wonen? Ik vind het hier zo leuk! En dan kunnen we toch gewoon af en toe naar Nederland vliegen? Of ze komen naar ons, dan zien ze hoe mooi het hier is!". Oh meisje, dream big! Zo leuk.
En die sterrenhemel hier in de Pyreneeën. WOW! Zó mooi. Haik en ik zaten er van te genieten... echt ontelbaar veel sterren te zien. Thuis lagen we ook wel eens op een strandbedje naar de sterren te kijken maar hier zien we er echt veel meer. Die middag had ik het er nog met Nova over gehad dus ik besloot haar wakker te maken zodat ook zij van deze sterrenhemel kon genieten. Haar reactie... "WOW!! Dit is zó MOOI!". Puntje voor mama ;-) Kon ze daarna lekker over al die sterretjes dromen.. Twinkle twinkle little star..haha.
Nova huppelt lekker in het water..
We hadden ook nog een kleine meisjesmiddag.. Even samen op pad en op ontdekking in het dorpje..
Je zou dit maar als "klaslokaal" hebben... (Kijk dat lieve geconcentreerde bekkie)
En toen was het tijd om Frankrijk achter ons te gaan laten. Maar niet voordat we nog meer van de Pyreneeën hadden gezien. We reden de Col du Tourmalet (WOW! Waanzinnige uitzichten én billenknijpweggetjes). We stopten ergens om van het uitzicht te genieten en er stond een Franse sportwagen geparkeerd dus ik zeg "Bonjour!" en kreeg een "Hoiii!" terug. Bleken het Nederlanders te zijn die in Frankrijk wonen. Zij hebben 14 jaar geleden alles achter zich gelaten en een camping gekocht, keihard gewerkt en inmiddels verkocht om met hun 55e met pensioen te gaan. Goed geboerd wel. Ze droomden er van om ook zo te reizen als wij doen maar omdat zijn ouders nog bij hen wonen om voor ze te kunnen zorgen deden ze het nu met dagtripjes zoals deze. Hoe grappig. Sta je op een willekeurig punt ergens in de bergen en sta je daar als "Ik-vertrekkers" bij elkaar, ieder op z'n eigen manier. Dit soort ontmoetingen zijn zo leuk aan het reizen. Net voor de grens met Spanje besloten we nog even te stoppen omdat we door een tunnel moesten maar de slagboom was nog naar beneden. Daar raakten we aan de praat met een ouder Spaans echtpaar. Zij waren onderweg naar huis met de camper omdat hun dochter de volgende dag met de camper op vakantie ging naar... Nederland! Haha ff serieus, dat is toch grappig, dit soort ontmoetingen?!
Yessss hoe mooi en leuk Frankrijk ook was (en we hebben nog een hoop plekjes die we willen zien)... Spanje! Daar hadden we zoveel zin in! Spanje is meer ons land en zeker ook de Spaanse mensen. Ja, gewoon meer ons ding. Kom maar door met die tapas, Spaanse wijn, bodega's, menu del dia op een gezellig Spaans pleintje, het taaltje, de jovialiteit van de mensen. Ja, helemaal leuk!
Op ons eerste plekje in Spanje maakte Nova twee Spaanse vriendinnen, Elena en Alejandra (-foto's met Elena mochten online, de rest deel ik niet, zoals in eerdere disclaimers gedeeld deel ik geen andere kinderen tenzij ik expliciet weet dat het oke is-). Ze speelden de hele middag samen in de speeltuin, leerden elkaar Nederlands en Spaans en ze knutselden in de bar terwijl de moeders kletsten (en vino tinto dronken). Papa dronk een welverdiende cerveza want het was me het ritje wel!
Moe maar voldaan na deze super toffe rit door de bergen ploften we lekker het terras op. Na de Col du Tourmalet kwamen we trouwens in een heel mooi gebied. Super groen, veel beekjes en heel veel mos. Sprookjesbos gevoel. Aanrader ook. Ik zag ergens Col d'Alpine staan maar ik kon er verder weinig over vinden. Tijdens de rit wel nog een pinnetje geplaatst zodat we het kunnen terug vinden.
En nu zijn we inmiddels aan de Spaanse kust aangekomen. Op een wel héél mooi plekje (paradijsje met heel veel palmbomen). Bij de ouders van Haik. Hier gaan we even tot rust komen want in de maand vakantie die ik had hebben we heel veel gezien in korte tijd. En dat is super tof en soms best een gepuzzel met school (want dat willen we ook gewoon goed doen maar daar gaat veel tijd in zitten, wil je dat goed doen) en als daar ook mijn werk bij komt dan is het fijn dat we wat meer rust in het reizen in bouwen zodat het "gewone leven" (haha!) ook gewoon relaxt door gaat. Hoor mij dan, het gewone leven. Wat een giller! Maar het is wel zo. Dit is nu ons gewone leven, haha. En wat voor een... wat een verrijking deze reis!
