Hola holaaaa viva Tarifaaa! We zijn er nog hoor! En ook nog steeds in Tarifa. Wat is het hier fijn! Iedere keer bedenken we dat we weer verder gaan trekken maar we kunnen toch iedere keer geen reden bedenken om al weer verder te gaan en dus blijven we hangen. En waarom ook niet? Het is hier fijn. Er hangt zo'n relaxte vibe. We lopen zo het strand op. Haik kan hier lekker kitesurfen. We genieten alle drie mega van het strand, de golven en er zijn hier gezellige mensen die ook allemaal blijven hangen. De kindjes spelen fijn samen. Ook de Duitse jongetjes zijn er nog steeds. De NLse werkende reizende moeders gaan samen werken in het restaurant, dus dat is ook nog eens gezellig op werkdagen! We kijken samen het WK in de sportsbar. En zo vliegen de weken hier voorbij.
Eigenlijk is het moment ook top. Na bijna een half jaar reizen is het best goed om ff te relaxen en de ruimte te vinden om eens na te denken over de invulling van het volgende half jaar en over de toekomst daarna. Een luxeprobleem, dat wel. Want tsja. Als alles open staat, dan is alles mogelijk!
Bij de Wereldschool was bij Lezen nu het thema "waar woon je" en omdat de Wereldschool gericht is op reizende gezinnen en expats is het thema vooral niet gericht op "gewoon" wonen zoals in NL. Mooi, Nova's eerste reactie: "Ik kan overal wonen! Want ik heb een super fijn huis op wielen!". Daarna vraagt ze aan mij: "Mama, kunnen we een keer op een woonboot wonen? Dat lijkt me wel grappig!". Hoe ze daar nou weer bij komt mag Joost weten ;-) We hebben nog zoveel te doen en te ontdekken samen! Maar ohhhh die meid, heerlijk! Zij is nog lang niet klaar met het reizen. Grappig wel want ik heb me daar in NL voor vertrek zó druk over gemaakt.. is dit wel goed om te doen voor haar? uit haar vertrouwde omgeving? weg bij haar vriendinnetjes? weg van school enzo? En nu is vooral zij degene die niet terug wil naar NL.
Heel eerlijk, ik denk ook dat wanneer je van dit vrije bestaan hebt geproefd én ziet dat het ook nog eens super goed uitpakt én alles gewoon doorgaat (werk en school) je ook weinig redenen kunt bedenken om terug te keren naar de ratrace en sleur van NL. Tegelijkertijd ervaren wij ook dat het overal wel iets is. Dus het is hier in Spanje niet persee beter dan in Nederland (alhoewel... :P). Overal heb je plussen en minnen. Alleen is het zo dat wanneer je weer in Nederland (of waar dan ook) settelt je de rest van alle verplichtingen er weer gratis bij cadeau krijgt. De kunst is dus eigenlijk die gulden middenweg. Dat vrije gevoel en (buiten)leven zien te behouden als je weer ergens settelt. Die puzzel gaan we de komende tijd eens maken. Maar dat het reizen ons alle drie supergoed bevalt moge duidelijk zijn. En dat we in de toekomst nog vaker zo'n grote reis gaan maken staat ook vast. Grootste.Cadeau.Ever.
Een teamleider van van het werk zei laatst: "Nova mag zo blij zijn dat ze zulke ouders heeft, die niet alleen dromen maar ook laten zien dat je die dromen kunt waarmaken. Ik zou willen dat ik bewuster had stilgestaan bij mijn kinderen maar we werden geleefd door school, werk en allerlei andere verplichtingen. Nu zijn ze uit huis en ik krijg geen herkansing".
Ik dacht daar 's avonds zo eens over na toen ik bij Nova in bed haar rugje lag te kriebelen... en dan denk ik: man, wat een geluk dat we haar ouders mogen zijn! En vooral ook: dat Haik en ik zo op één lijn liggen en die avond op de Veluwe de knoop hebben doorgehakt om dit samen te gaan doen (en niet te vergeten alle keren dat Haik mij weer aan boord trok als ik weer een "mental breakdown" had omdat ik het soms spannend vond waardoor ik alles weer in twijfel trok -ja hallo, het is niet niks! alle schepen achter je verbranden om op reis te gaan!-). Maar in the end, zitten we over 50 jaar samen achter de geraniums in een bejaardentehuis trots onze herinneringen hieraan op te halen en kunnen we zeggen dat we het gedaan hebben. Dan hoeven we gelukkig geen spijt te hebben dat we geen herkansing krijgen. Mooi hoe zo'n opmerking van een collega je toch weer even laat beseffen waar het om draait in het leven he. Tegelijkertijd wakkert het in ons nog extra aan om héél goed na te denken over waar we ons weer willen settelen en op welke manier. En stiekem te dromen over volgende avonturen ;-)
Samengevat: Life is good!
Ken ze lullen hè die meid? Tijd voor foto's. Joe!
